Un encuentro en Madrid

De achtentwintigjarige kunstdocente Elena zit zenuwachtig te wachten in een Madrileens café. Haar vriendin Ana heeft een blind date voor haar geregeld met Pablo, een dertiger die in een boekhandel werkt en net als zij dol is op boeken en katten. Met haar rode gelukssjaal om oefent Elena in gedachten wat ze gaat zeggen.

Pablo komt aan en loopt meteen tegen een stoel aan, wat het ijs op een hilarische manier breekt. Ze bestellen koffie en eten bij een belachelijk trage ober die beweegt alsof hij onder water is. Wat begint als ongemakkelijk gebabbel wordt al snel een levendig gesprek over hun gedeelde interesses.

Ze ontdekken dat hun katten even gek zijn: Elena's Picasso eet alleen maar duur voer en haalt uitsluitend blauwe pennen op (waarom in hemelsnaam alleen blauwe?), terwijl Pablo's Hemingway op zijn toetsenbord slaapt en rare e-mails verstuurt wanneer hij niet oplet. De kattenverhalen zorgen voor veel gelach en een directe klik.

Elena vertelt hilarische verhalen over haar tienerleerlingen die creatieve theorieën over kunst hebben, zoals dat de Mona Lisa glimlacht omdat ze haar huiswerk is vergeten. Pablo biecht op dat hij die ochtend bijna kattenvoer heeft gedronken omdat hij per ongeluk koffie in Hemingway's bakje had gedaan.

De tijd vliegt voorbij terwijl ze kletsen met een glas Rioja-wijn. Tweeënhalf uur gaat voorbij alsof het minuten zijn. Als het tijd is om te gaan, wisselen ze superblij nummers uit en spreken af voor aanstaande zaterdag bij een boekenmarkt bij Plaza Mayor, waarbij Pablo grappend zegt dat hij zal proberen niet tegen de beer aan te lopen.

Het verhaal eindigt met beiden die Ana bedanken voor de perfecte match. Ook al hebben hun katten totaal geen interesse in hun romantische avonturen, Elena en Pablo weten dat ze iets bijzonders hebben gevonden. Madrid wordt nog mooier als je iemand ontmoet die de tijd doet verdwijnen.