Nick komt aan in West Egg

1. Mijn huis stond precies aan het uiteinde van het ei, slechts vijfenveertig meter van de Sound, tussen twee kasten van huizen ingedrukt die twaalf- of vijftienduizend dollar aan huur per seizoen deden. Dat rechts van mij was een gigantisch geval volgens welke maatstaf ook – het was een daadwerkelijke kopie van het een of andere hôtel de ville in Normandië, met een toren aan één kant, spiksplinternieuw onder een doorzichtige baard van jonge klimop, en een marmeren zwembad en meer dan acht hectare grasveld en tuin.

2. Het was Gatsby's landhuis. Of liever gezegd, aangezien ik meneer Gatsby niet kende, het was een landhuis bewoond door een heer die zo heette. Mijn eigen huis was een belediging voor het oog, maar het was een kleine belediging voor het oog die over het hoofd was gezien, zodat ik uitzicht had op het water, op een gedeelte van het gazon van mijn buurman, plus de troostvolle nabijheid van miljonairs – en dat allemaal voor tachtig dollar in de maand.

3. Aan de overkant van de baai glinsterden de witte paleizen van het modieuze East Egg langs het water, en het verhaal van die zomer begint eigenlijk op een avond dat ik daar naartoe reed om met de heer en mevrouw Tom Buchanan te dineren. Daisy was een achter-achternicht van me, en Tom had ik op de universiteit leren kennen. En vlak na de oorlog had ik twee dagen bij hen in Chicago doorgebracht.

4. Haar echtgenoot was, naast andere lichamelijke prestaties, een van de sterkste vleugelspelers geweest die ooit voor New Haven rugby hadden gespeeld – een nationale figuur in zeker opzicht, een van die mannen die op hun eenentwintigste zo'n eenzame hoogte bereiken dat alles daarna op een anticlimax lijkt.

5. Zijn familie was schatrijk – zelfs op de universiteit had zijn vrijelijk omspringen met geld aanleiding tot schimpscheuten gegeven – maar nu was hij uit Chicago weggegaan en naar de oostkust gekomen op een manier die je adem deed stokken: hij had, bijvoorbeeld, een stal polopaarden uit Lake Forest meegebracht. Je kon je moeilijk voorstellen dat een man van mijn leeftijd rijk genoeg was om dat te doen.

6. Waarom ze naar de oostkust waren gekomen weet ik niet. Ze hadden een jaar in Frankrijk doorgebracht zonder speciale reden, en toen rusteloos her en der rondgezworven, naar waar mensen polo speelden en samen rijk waren. Deze verhuizing was permanent, zei Daisy over de telefoon, maar ik geloofde het niet – ik had geen inzicht in Daisy's hart, maar ik had het gevoel dat Tom eeuwig zou blijven rondzwerven, ietwat weemoedig op zoek naar de dramatische onstuimigheid van de een of andere onherroepelijk vervlogen rugbywedstrijd.

7. En zo kwam het dat ik op een warme winderige avond naar East Egg reed om twee oude vrienden op te zoeken die ik nauwelijks kende.

« 1 2 3 4 5 6 7 8 »

Back to De grote Gatsby"