Nick komt aan in West Egg

1. Hun huis was zelfs nog grootser dan ik had verwacht, een vrolijk rood en wit koloniaal landhuis in achttiende-eeuwse Engelse stijl, met uitzicht op de baai. Het gazon begon bij het strand en strekte zich een halve kilometer uit tot aan de voordeur, springend over zonnewijzers en geplaveide paden en zinderende bloemperken – en uiteindelijk bij het huis aangekomen steeg het als het ware door de vaart van zijn loop als heldergroene klimplanten de zijgevel op.

2. De voorgevel werd onderbroken door een rij hoge glazen deuren die nu gloeiden van weerglanzend goud en wijd open stonden in de warme winderige namiddag, en Tom Buchanan stond in rijkostuum wijdbeens op het bordes. Hij was veranderd sinds zijn studententijd in New Haven. Nu was hij een stevige stroblonde man van dertig, met een tamelijk harde mond en een hautaine manier van doen.

3. Twee glanzende arrogante ogen hadden de overhand gekregen in zijn gezicht en gaven hem het voorkomen van altijd agressief naar voren te hellen. Zelfs de verwijfde opzichtige chic van zijn rijkostuum kon de geweldige kracht van dat lichaam niet verhullen – hij scheen die glimmende laarzen zo te vullen dat de veters bovenaan op knappen stonden, en je zag een grote bundel spieren onder zijn dunne colbert verschuiven wanneer hij zijn schouders bewoog.

4. Het was een lichaam dat tot immens machtsvertoon in staat was – een wreed lichaam. Zijn spreekstem, een barse hese tenor, droeg bij tot de indruk van kribbigheid die hij wekte. Er klonk iets van vaderlijke minachting in, zelfs jegens mensen die hij mocht – en er waren mannen in New Haven geweest die hem niet hadden kunnen luchten.

5. "Je moet niet denken dat mijn mening in deze kwestie beslissend is," leek hij te zeggen, "alleen maar omdat ik een sterkere en flinkere vent ben dan jij." We zaten in dezelfde ouderejaarsvereniging, en hoewel we nooit op vertrouwelijke voet met elkaar gestaan hadden, had ik altijd de indruk dat ik zijn goedkeuring wegdroeg en dat hij met een bepaalde, strenge, tartende weemoedigheid wilde dat ik hem aardig vond.

6. We praatten een paar minuten op het zonnige bordes. "Ik heb een aardig buiten hier," zei hij, en zijn ogen flitsten rusteloos rond. Me bij mijn arm omdraaiend, liet hij een brede vlakke hand gaan over het uitzicht voor ons, een gebaar dat ook een lager gelegen Italiaanse tuin omvatte, zo'n tweeduizend vierkante meter van diep getinte, sterk geurende rozen, en een stompneuzige motorboot die vlak voor de kust tegen de stroom opklotste.

7. "Het was het eigendom van Demaine, de olieman." Hij draaide me weer, beleefd en bruusk, om. "We gaan nu naar binnen."

« 1 2 3 4 5 6 7 8 »

Back to De grote Gatsby"