1. Mittags waren die Wellen wie Berge. Unser Schiff ging hoch und runter, hoch und runter. Wasser krachte über das Deck. Einmal, zweimal dachten wir, unser Anker hätte sich gelöst. Der Kapitän befahl, einen weiteren Anker zu werfen. Jetzt hielten uns zwei Anker.
's middags
waren
de golven
als
bergen.
Ons schip
ging
hoog
en
beneden,
hoog
en
beneden.
Water
sloeg
over
het dek.
Eenmaal,
tweemaal
dachten
wij,
ons anker
zou hebben
zich
losgemaakt.
De kapitein
beval
nog een anker
te
werpen.
Nu
hielden
ons
twee
ankers.
's Middags waren de golven als bergen. Ons schip ging hoog en beneden, hoog en beneden. Water sloeg over het dek. Eenmaal, tweemaal dachten wij, ons anker zou zich hebben losgemaakt. De kapitein beval nog een anker te werpen. Nu hielden twee ankers ons vast.