Begin van het Leven

(Début dans la Vie)

1. De storm werd sterker. Het schip klom op reusachtige golven. Dan stortte het neer in diepe dalen van water. Elke keer dat we naar beneden gingen, dacht ik dat we nooit meer boven zouden komen. Ik was zeker dat we allemaal zouden sterven. De golven zouden zijn. mijn graf

2. "O God!" bad ik. "Red mij! Als u mij laat leven, ga ik naar huis. Ik zal naar mijn vader luisteren. Ik zal nooit meer naar zee gaan. Ik beloof het! Ik zie nu dat hij gelijk had. Het middenleven is het beste!"

3. Ik dacht aan de tranen van mijn vader. Ik herinnerde me de waarschuwingen van mijn moeder. Mijn geweten deed pijn. Ik was een slechte zoon geweest. Ik was zonder toestemming weggegaan. Ik had hun hart gebroken. En nu strafte God mij.

4. De hele nacht ging de storm door. Ik deed belofte na belofte aan God. Ik zou braaf zijn. Ik zou altijd mijn ouders gehoorzamen. Alsjeblieft, alsjeblieft, laat mij leven! Elke golf leek klaar om ons te doden.

5. Maar de volgende ochtend veranderde er iets. De wind werd kalmer. De golven werden kleiner. De zon kwam tevoorschijn. En plotseling zag de oceaan er niet zo verschrikkelijk uit. Het was eigenlijk best mooi. Mijn ziekte was weg. Mijn angst verdween ook.

6. Mijn vriend vond mij op het dek. Hij lachte en sloeg op mijn schouder. Je was bang vannacht, hè? Dacht je dat die kleine wind ons zou doden? Ik kon zijn woorden niet geloven. Kleine wind? zei ik. Het was een verschrikkelijke storm!

7. Hij lachte harder. Dat was niets! Wacht tot je een echte storm ziet. Je bent gewoon een nieuwe zeeman. Je zult leren. Kom, laten we punch drinken. Laten we je eerste keer op zee vieren! We gingen onder het dek om te drinken.

« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 »

Retour à Robinson Crusoe