Begin van het Leven

(Début dans la Vie)

1. Dus ging ik naar de pompen. Ik werkte harder dan ik ooit in mijn leven had gewerkt. We deden het allemaal. Onze handen bloedden. Onze ruggen braken. Maar we bleven pompen. Het water bleef binnenkomen. We verloren de strijd. Het schip stierf.

2. De kapitein vuurde kanonnen af om hulp te vragen. BOEM! BOEM! Ik had nog nooit scheepskanonnen gehoord. Ik dacht dat we uit elkaar braken. Ik viel flauw van angst. Ik viel neer op het dek. Een andere zeeman schopte me opzij en nam mijn plaats bij de pomp.

3. Toen ik wakker werd, waren de dingen erger. Het water was aan het winnen. We konden niet snel genoeg pompen. Het schip zou zinken. Niets kon ons redden. Maar toen - een wonder! Een klein schip bij ons stuurde een boot.

4. Die dappere mannen riskeerden hun leven om ons te bereiken. De golven gooiden hun kleine boot rond als speelgoed. Maar ze bleven komen. Onze zeelieden gooiden hen een touw. Na veel gevaar vingen ze het. Ze trokken hun boot dicht bij ons schip. Spring! schreeuwden ze.

5. Eén voor één sprongen we in hun boot. Ik was zo bang dat ik me nauwelijks kon bewegen. De zeelieden moesten mij erin gooien als een zak aardappelen. Ik landde hard en lag daar te trillen. De kleine boot zat vol mannen. Water kwam over de zijkanten.

6. Vijftien minuten later keek ik achterom. Ons schip ging onder de golven. De zee slikte het helemaal op. Nu begreep ik wat "zinken" betekende. Al onze lading, al onze bezittingen, alles - naar de bodem van de zee. We hadden geluk dat we leefden.

7. We konden het reddingsschip niet bereiken. De storm was te sterk. Dus roeiden we naar de kust. Het duurde uren. Elke golf probeerde onze boot om te gooien. Elke windvlaag probeerde ons te verdrinken. Mensen op het strand zagen ons komen. Ze renden om te helpen.

« 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 »

Retour à Robinson Crusoe